Aradan seneler geçecek ve belkii birbirimizi hatırlayacağız işte o an biraz daha nefret edeceğiz dünyadan, nefes almaktan. Ve evet geçmiyor, umrunda olmuyor artık mecalin kalmıyo. İnanç zaten kaybolmuş bana soracak olursanız en önemlisi inanç. Yitirilen değerler can yakıyor mu acaba yani ne biliyim olmuyor ki . Geçen gün ilk defa bi dilek hakkım olmasını istedim, hayal ettim tamam dürüst olalım mümkün değildi ama ben yine de diledim, hiç nefret etmedim nefretle bakmadım ben. Neyse oydu. Vay be ne güzeldi her şey.  Her geçen saniye biraz daha yaşlanıyoruz, ölüme bi adım daha. Yarın yok olacağız belki bloglarımız profillerimiz bazılarımızın hayatı olmuş bu ortamda kalacak yaşantınız izleriniz ama siz kaybolacaksınız bi daha bulunmamak üzere. Çişim geldi ben gidiyorum.